Opracowanie ma na celu przedstawienie aksjologicznego i historycznego uzasadnienia zakazu reformationis in peius, wyrażonego obecnie w art. 434 k.p.k. W pierwszej części opracowania przeanalizowano wyróżniane w piśmiennictwie uzasadnienia aksjologiczne obowiązywania zakazu, z uwzględnieniem ich podziału na normatywne i psychologiczne, dochodząc do konkluzji, że najbardziej przekonujące jest odwołujące się do motywów psychologicznych rozwiązanie oparte o prawo do obrony. W drugiej części pracy przedstawiono ewolucję unormowań wyrażających zakaz reformationis in peius od uregulowań międzywojennych przez kodeksy postępowania karnego z lat 1969 i 1997 aż po ostatnie zmiany wchodzące w życie od 1 lipca 2015 roku. W konkluzji stwierdzono, że w przeszłości zakres przedmiotowy zakazu reformationis in peius był systematycznie poszerzany, aż do 2003 roku, kiedy to w celu usprawnienia postępowania wprowadzono nieznane wcześniej wyjątki, częściowo utrzymane również po 1 lipca 2015 roku.
Cytat ze streszczenia artykułu naukowego Doroty Czerwińskiej, Uzasadnienie aksjologiczne i historia obowiązywania zakazu reformationis in peius w polskiej procedurze karne, Folia Iuridica Universitatis Wratislaviensis 2015, vol. 4 No 1 (w nazwie znajduje się link do artykuł)