W glosowanym postanowieniu Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że zmiana przepisów dotyczących obecności oskarżonego na rozprawie głównej sprawiła, że z dniem 1 lipca 2015 roku uchybienia popełnione w tym zakresie przed tą datą straciły charakter bezwzględnych przyczyn odwoławczych. Autorka nie zgadza się z powyższą tezą. W glosie przeanalizowano dotychczasowe poglądy doktryny i judykatury na dopuszczalność konwalidacji wadliwych czynności procesowych, w tym nieprawidłowo przeprowadzonej rozprawy oraz wadliwości mających charakter bezwzględnej przyczyny odwoławczej. Przeprowadzone rozważania prowadzą do wniosku, że konwalidacja czynności obciążonych tak poważnymi wadliwościami jest dopuszczalna w toku postępowania w I instancji, niedopuszczalna – po uprawomocnieniu się orzeczenia, a wątpliwa – w toku postępowania odwoławczego. W końcowej części glosy autorka zauważa, że sam Sąd Najwyższy w jednym z późniejszych judykatów również zajął odmienne stanowisko, które zasługuje na aprobatę.
Cytat ze streszczenia artykułu naukowego Doroty Czerwińskiej, Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2015 r., III KK 375/14, Folia Iuridica Universitatis Wratislaviensis 2015, vol. 4 No 2 (w nazwie znajduje się link do artykuł)
Aby otrzymać informację o innych publikacjach polub naszą stronę na Facebooku.